ಅವಳು ತನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬಂತು; ಅವಳ ‘ಮನೆ’; ಅವಳ ವಯಸ್ಸು; ಅವಳ ದೇಶ ಬದಲಾಯಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಆಕೆ ಹೊಸ ಭಾಷೆ ಕಲಿತಳು, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಕಲಿತಳು ಇಂದು ಪದವೀಧರೆ. ಆಕೆಯ ಬದುಲಕು ಸಂಘರ್ಷಮಯ. ಅವಳೆ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾದಿಂದ ಬಂದ ನಿರಾಶ್ರಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ತಸ್ಮಿದಾ
ತಸ್ಮಿದಾ ಜೋಹರ್, 26 ವರ್ಷದ ಯುವತಿ ತನ್ನ ಬದುಕಿನ ಸಂಕಷ್ಟಗಳ ನಡುವೆ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದು ಪದವೀಧರೆಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ತನ್ನ ದೇಶದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಕಿರುಕುಳದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ವಿಶ್ವದ ಅತಿದೊಡ್ಡ ನಿರಾಶ್ರಿತರ ಶಿಬಿರವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ನೆರೆಯ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಕಾಕ್ಸ್ ಬಜಾರ್ಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ. ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ನಿಂದ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ನಿರಾಶ್ರಿತೆ ತನ್ನ ಶಿಕ್ಷಣದ ಕನಸನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ. “ಅವಳ ಹೃದಯಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿರವಾಗಿರುವುದು ಅವಳ ಕುಟುಂಬದ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಮತ್ತು ಶಿಕ್ಷಣವು “ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ” ಕ್ಕೆ ಏಕಮುಖ ಟಿಕೆಟ್ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ.”ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ” ಶಿಕ್ಷಣವೇ ಮೂಲ ಎಂಬ ಧೃಡವಾದ ನಂಬಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣದ ಪಯಣವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದ ತಸ್ಮಿದಾ ಇದೀಗ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪದವೀಧರೆಯಾದ ಮೊದಲ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಮಹಿಳೆ.
ಡಿಸೆಂಬರ್ 2022 ರಲ್ಲಿ, ತಸ್ಮಿದಾ ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಮಹಿಳೆ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಪದವೀಧರರಾದರು. ದೆಹಲಿ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಮೂಲಕ ಬಿ.ಎ. (P) ಪದವಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ತಸ್ಮಿದಾ ಈಗ ಟೊರೊಂಟೊದ ವಿಲ್ಫ್ರಿಡ್ ಲಾರಿಯರ್ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದಿಂದ ದೃಢೀಕರಣ ಪತ್ರಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಈ ಆಗಸ್ಟ್ನಲ್ಲಿ ಕೆನಡಾಕ್ಕೆ ತೆರಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ.
“ನನಗೆ ನಿಜವಾಗಿ 24 ವರ್ಷ, ಆದರೆ ನನ್ನ UNHCR ಕಾರ್ಡ್ 26 ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ನಲ್ಲಿ, ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಪೋಷಕರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ನಮ್ಮ (ಹುಡುಗಿಯರ) ವಯಸ್ಸನ್ನು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದರಿಂದ ನಾವು ಬೇಗನೆ ಮದುವೆಯಾಗಬಹುದು. 18 ರ ನಂತರ ಮದುವೆಯಾಗುವುದು ಕಷ್ಟ, ”ಎಂದು ತಸ್ಮಿದಾ ಹೇಳಿದರು.
“ನನ್ನ ಹೆಸರು ತಸ್ಮೀನ್ ಫಾತಿಮಾ. ಆದರೆ ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ನಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು ನೀವು ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಹೆಸರನ್ನು ಹೊಂದಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ; ನೀವು ಬೌದ್ಧರ ಹೆಸರನ್ನು ಹೊಂದಿರಬೇಕು, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ನನ್ನದನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಬೇಕಾಯಿತು, ”ಎಂದು ಅವರು ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಸ್ಪ್ರೆಸ್ಗೆ ತಿಳಿಸಿದರು.
“ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ ಜನರಿಗೆ, ರೋಹಿಂಗ್ಯಾಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರಬಾರದು. ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ತರಗತಿ ಕೊಠಡಿಗಳಿರುತ್ತವೆ. ಪರೀಕ್ಷಾ ಸಭಾಂಗಣಗಳಲ್ಲಿ, ನಾವು ದೂರದ ಬೆಂಚುಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಯವರೆಗೆ, ನೀವು ಅಗ್ರಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು ಮೆರಿಟ್ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ರೋಹಿಂಗ್ಯಾಗಳು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋಗಲು ಬಯಸಿದರೆ, ನೀವು ಯಾಂಗೋನ್ಗೆ (ದೇಶದ ಹಿಂದಿನ ರಾಜಧಾನಿ) ಪ್ರಯಾಣಿಸಬೇಕು. ಆದ್ದರಿಂದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ವಿರಳವಾಗಿ ಪದವಿ ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.
“ಆದರೆ ನೀವು ಪದವೀಧರರಾಗಿದ್ದರೂ, ನಿಮಗೆ ಕೆಲಸ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಏಕೆಂದರೆ ನಾವು ಸರ್ಕಾರಿ ಕಚೇರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ, ಇದು ಉದ್ಯೋಗದ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಮೂಲವಾಗಿದೆ (ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ನಲ್ಲಿ).
“ನೀವು ಮತ ಹಾಕಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ” ಎಂದು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಸೇರಿಸಿದರು.
ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಹುಡುಗಿಯರು, ಅನೇಕ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್ನಲ್ಲಿ ಐದನೇ ತರಗತಿಯ ನಂತರ ಶಾಲೆಯನ್ನು ತೊರೆಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು: “ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ರಸ್ತೆಗಳು ಅಥವಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಶಿರಸ್ತ್ರಾಣವನ್ನು ಧರಿಸಲು ನಮಗೆ ಅವಕಾಶವಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಮುದಾಯದೊಳಗೆ, ಇದನ್ನು ಮೀರಿದ (5 ನೇ ತರಗತಿ) ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಈ ಕಾರಣಕ್ಕಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ- ಜನರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: ನಿಮ್ಮ ಮಗಳು ಅಪಹರಿಸಲ್ಪಟ್ಟರೆ, ಅವಳು ಶಾಲೆಗೆ ಏಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ, ಅವಳು ಹೇಗೆ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾಳೆ, ಅವಳು ಏಕೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ? ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.
ತಸ್ಮಿದಾಳಾ ಹೆತ್ತವರು ಅವಳಿಗೆ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸ ನೀಡಲಯು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು – “ಏಕೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಇದೊಂದೇ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ಅವರಿಗಊ ತಿಳಿದಿತ್ತು.
ತಸ್ಮಿದಾ ಏಳು ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರಲ್ಲಿ ಐದನೆಯವಳು ಮತ್ತು ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳು. ಆಕೆಯ ಹಿರಿಯ ಸಹೋದರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಏಕೈಕ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಸ್ನಾತಕೋತ್ತರ ಪದವೀಧರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ನವದೆಹಲಿಯ UNHCR ಗೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂಪರ್ಕಾಧಿಕಾರಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಕರಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇತರ ಒಡಹುಟ್ಟಿದವರು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ತಂದೆಯೊಂದಿಗೆ ದಿನಗೂಲಿಯಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
